Mok is een huidaandoening, waarbij in de kootholte vlak boven de hoeven barsten en korsten ontstaan. Meestal alleen aan de achterbenen, maar heel zeldzaam ook voor. Soms gaan de plekken open of krijgt een paard er dikke benen van. In ernstige gevallen kan een paard er kreupel van worden. Het kan hardnekkig zijn en komt vaker voor aan witte benen.
Mok is de verzamelnaam voor korstjes en barsten in de huid van de kootholte. Er zijn tal van zalfjes en middeltjes vrij verkrijgbaar tegen mok. Ook worden wel huismiddelen aangewend, die uiteenlopen van onschuldige producten tot middelen die het probleem zelfs kunnen verergeren of pijnlijk zijn voor het paard.
Voordat je begint te smeren is het verstandig om, met hulp van een dierenarts, uit te zoeken wat er aan de hand is. Want er zijn andere aandoeningen die ongeveer dezelfde symptomen geven.
Modder of zonlicht
Het is bijzonder lastig om te achterhalen wat de oorzaak van mok is. Sommige paarden krijgen er last van als ze veel in de modder of in een vieze stal staan. Anderen reageren juist op zonlicht of overmatig schoonmaken en wassen. Maar niet alle paarden in dezelfde omstandigheden hebben er last van. Er zijn ook paarden die als gevolg van een virus enige tijd dikke benen hebben door een verstoorde lymfe-afvoer, waarna soms een mokuitbraak volgt. Mok komt vaker voor bij paarden met veel beharing aan de benen. Door al die haren blijft de huid vochtiger, wat een geliefde broedplaats vormt voor bacteriën.
Andere oorzaak
Soms worden korsterige plekken op de benen voor mok aangezien, maar is er sprake van schimmel of een mijtbesmetting. In dat geval is het oppassen met andere paarden in de buurt, want dat is besmettelijk. De behandeling bestaat dan uit schimmeldodende of antiparasieten middelen, die je via de dierenarts kunt krijgen. Als een paard ondanks intensieve behandeling korstvorming blijft houden, kan het ook zijn dat er sprake is van een aandoening van het lymfesysteem in de onderbenen, waardoor de afvoer van lymfevocht niet goed verloopt. Daar is helaas weinig aan te doen. Het ziet er vaak onverzorgd uit, maar heeft daar dus niets mee te maken. Massagebehandelingen in de vorm van lymfedrainage wil nog wel eens helpen, maar moet vaak worden herhaald.
Weerstand
Als een paard echt mok heeft, is het belangrijk om de plekken schoon en droog te houden. Dat kan betekenen dat lange haren moeten worden afgeschoren. Laat zo’n paard niet langdurig in de modder lopen. Maar bij een paard dat reageert op de zon is dat juist weer niet zo’n handige aanpak. Pas op met teveel wassen. Dat kan de huid irriteren en neemt de natuurlijke afweer teveel weg. De korsten bevatten vaak veel bacteriën. Poets ze er voorzichtig af met watje met betadinescrub. Droog de plek goed af en smeer er een zalf met zinkoxide of op honingbasis op. Herhaal dat dagelijks, tot het probleem is verholpen. Er wordt ook wel succes geboekt met zalf die hydrocortiderm bevat. In hardnekkige gevallen is het verstandig om met je dierenarts te overleggen. Als je zelf een middeltje gaat proberen, houdt dat dan zeven dagen vol. Smeer niet zomaar van alles door elkaar. Zie je geen verbetering, dan werkt het niet wat je doet.
Los van de behandeling kan het verstandig zijn om de weerstand van je paard een oppepper te geven, in de vorm van extra vitaminen.
Zorgvuldig en op tijd
Ook bij De Paardenkamp zijn er soms paarden die mok hebben. Als ze veel beharing hebben, worden de benen geschoren en dagelijks behandeld. Verzorgster Gabriëlle van Zijtveld: “We proberen er bovenop te zitten en meteen te beginnen met smeren, voordat het erger wordt. Ik heb verschillende middelen, omdat de één beter op het één reageert en de ander op wat anders. Voor zware gevallen maak ik een mengsel van hydrocortiderm en sudocrème. Soms gebruik ik een zalf op basis van paardenmelk of honing. Anderen reageren beter op Vetericyn. Maar voor alle gevallen geldt dat het een kwestie van intensief en zorgvuldig behandelen is. Bij ons zijn ze er meestal snel weer vanaf.”
(Tekst: Tessa van Daalen, foto: Heleen Schenk)
