Bij De Paardenkamp worden de bewoners zoveel mogelijk in groepen gehuisvest. In de winterperiode staat een deel in grote groepsstallen en worden de paarden die qua voeding meer aandacht nodig hebben om op gewicht te blijven ’s nachts in individuele stallen gezet, zodat ze rustig kunnen eten. Zij gaan overdag ook in groepen naar buiten.
Zodra het voorjaar wordt gaan de paarden die dat aan kunnen dag en nacht naar buiten. Daarvoor zijn grote weilanden beschikbaar. Dit is ook de tijd van het jaar dat nieuwe bewoners bij De Paardenkamp worden toegelaten. Wat opvalt is dat dat zonder problemen verloopt. De paarden staan rustig bij elkaar, er wordt niet gevochten. Beheerder IJsbrand Muller legt uit hoe hij en zijn medewerkers de groepen indelen en de rust bewaren: “We gaan af op de conditie van een paard, de toestand van het gebit, de medische informatie en wat de eigenaar erbij vertelt. Een paard van 35 jaar met een slecht gebit plaatsen wij niet bij de dikkerds, want dat komt niet goed. Formaat speelt enigszins mee, want we hebben een kudde met Shetlanders en ander kleiner ponyspul. Die hebben snel last van teveel suiker in de voeding, iets waar gras vol mee zit. Dus daar houden we rekening mee.”
Dominant gedrag
Nieuwe paarden krijgen eerst de tijd om te wennen en een maatje te vinden. De groep paarden waar de nieuwe paarden bij in komen krijgen een vers stuk gras zodat dat alle aandacht opeist in plaats van de nieuwe paarden. Het karakter van een paard speelt volgens IJsbrand een minder grote rol bij de indeling. “Mijn ervaring is dat het belangrijk is dat ze voldoende ruimte hebben. Sommige eigenaren waarschuwen dat hun paard erg dominant is. Maar als ze elkaar uit de weg kunnen gaan, lossen ze dat onderling wel op. En als je daar als mens op ingrijpt door eentje weg te halen, staat er wel weer een ander op die de dominantste wordt. Alleen als we zien dat er eentje echt geen aansluiting heeft, wisselen we wel eens wat.” De onderlinge interactie is er zeker, maar het blijft volgens IJsbrand meestal bij dreigen. “Er wordt wel eens boos naar elkaar gekeken, bijvoorbeeld als ze een zelfde paard als maatje willen. Maar ze komen daar zelf uit.”
Ruimte is belangrijk
De verzorgers van De Paardenkamp letten goed op de conditie van de bewoners. “We grijpen in als een paard terugvalt of juist erg dik wordt. Dat is voor ons reden om de groepssamenstelling te wijzigen. Ook dat verloopt eigenlijk altijd probleemloos. Ze vinden wel weer nieuwe vriendjes. Zolang ze maar de ruimte hebben en genoeg andere paarden om hun heen, daar gaat het om.”
(Tekst: Tessa van Daalen, foto: Heleen Schenk)
