Xander

Xander hebben wij gekocht in Friesland bij een hele goede betrouwbare fokker. Xander was toen 4 jaar oud, klaar om verder doorgereden te worden en hij was ook al beleerd voor de kar.

Wij woonden toen in lage Vuursche in het bos met veel bomen en veel bladeren uiteraard. Xander was opgegroeid op het platte land en kende dit totaal niet. Vooral mijn vader heeft heel wat wandelingen gemaakt met hem om hem aan de nieuwe omgeving te laten wennen. Het ritselen van de bladeren vond hij alles behalve leuk. Mijn vader was toen al wat op leeftijd en helaas bleek dat die combinatie niet geheel perfect was. Met behulp van mijn goede vriendin hebben we Xander weer goed op de rit gekregen en ontwikkelde hij als een zeer lief betrouwbaar dier.

Xander is een goudeerlijk paard zeer verkeersmak en laat eigenlijk alles makkelijk toe: dierenarts en hoefsmid vormde eigenlijk nooit geen probleem. Zelf moest ik erg wennen aan het hoge opgooien van de voorbenen maar toen ik dit eenmaal gewend was zat hij als een luie stoel en liet ik me heerlijk meedeinen met zijn fijne gangen.

Xander zijn gezondheid was eigenlijk altijd goed, een aantal keren koliek waar hij steeds weer goed doorheen kwam. Hij is nooit kreupel geweest en altijd super lief tegen andere paarden. Hij heeft nog nooit een vlieg kwaad gedaan en begreep dan ook niet als een ander paard hem wel een tik gaf. Toen wij in Drenthe gingen wonen kwam de behoefte om Xander weer voor de wagen te gaan zetten. De fokker gebeld en ja hoor inspannen en weer gaan net alsof het gisteren was. Een karretje gekocht en ook ik heb hem met regelmaat aangespannen gereden, geweldig was dit. Mijn vader en ik genoten hiervan en dan kon onze familie ook eens mee rijden in het prachtige bos vlakbij.

Helaas is mijn vader 7 jaar geleden overleden, dit hebben we ook lang aan Xander gemerkt, hij miste zijn baasje en had het er net zo moeilijk als dat wij dit hebben. Het was duidelijk merkbaar dat ook Xander in een rouwfase zat.

Ik heb Xander tot zijn 24 ste kunnen rijden, had zelf een drukke periode en het weer oppakken van het rijden kwam er toen niet meer van en voelde dan ook niet helemaal eerlijk tegenover Xander. Xander heeft ons enorm veel gebracht. Mijn vader die destijds het paardrijden weer opgepakt heeft en heel veel fijne bosritten, een prachtige tijd om op terug te kijken. Een paard als Xander is uniek en daar ben ik hem heel dankbaar voor.

Nu woont hij op De Paardenkamp en hoop dat hij nog wat jaren mag genieten op deze mooie plek, dat ik en vooral ook mijn moeder hem mis is een feit maar dat we hem dit gunnen staat boven kijf.

Wij hopen nog regelmatig een bezoekje te brengen aan de Paardenkamp en nog even te knuffelen als vanouds.

Dank je wel lieve Xander je bent een kanjer en je zit diep in mijn hart geworteld.

Valerie ← Vorige

Yldis Volgende →