Als er in je hoofd een bloedvat knapt of gaat lekken, spreken we van een hersenbloeding. Dat kan op alle leeftijden voorkomen, maar wordt meer gezien bij ouderen. In theorie kan dat ook bij paarden gebeuren. Maar volgens Dr. Inge Wijnberg van de Universiteit Utrecht is het uiterst zeldzaam.
Door een hersenbloeding ontstaat druk in de hersenen, waardoor bepaalde functies kunnen uitvallen. Bij mensen merk je het meestal aan een ‘scheef gezicht’, dat deels verlamd is, moeizame spraak of andere uitvalsverschijnselen. Bij paarden die ineens helemaal scheef of krom lopen, een ooglid, lip of tong laten hangen of moeite hebben om hun balans te houden, zou je aan hetzelfde kunnen denken, ware het niet dat er veel meer aandoeningen zijn die deze symptomen geven. Dr. Wijnberg legt uit dat er bijzonder weinig bekend is over hersenbloedingen bij paarden. “Er is geen duidelijk beeld. Het kan zoveel zijn als een paard deze symptomen heeft. Je kunt denken aan epilepsie, waarbij er een soort ‘kortsluiting’ is in de hersenen, die tot een toeval leidt. Paarden die dit krijgen worden vaak extreem onrustig en kunnen dan vallen en stuiptrekkingen vertonen, waarna ze weer opkrabbelen en nog enige tijd gedesoriënteerd zijn. Er bestaat ook iets dat ‘narcolepsie’ heet, waarbij een paard zomaar in slaap valt. Dat gebeurt vaak letterlijk, dus ze zakken door hun benen. Maar ook bij leverschade, afwijkingen aan het evenwichtsorgaan, aan de kopzenuwen of ruggenmerg kun je dit soort afwijkingen zien.”
Per paard bekijken
Bij De Paardenkamp is er wel eens een paard geweest, waarbij sterke verdenking bestond dat er sprake was van een hersenbloeding. Beheerder IJsbrand Muller: “Die kwam op een dag helemaal scheef en moeizaam lopend uit de paddock. We hebben gelijk onze vaste dierenarts gewaarschuwd. Het paard kreeg een ontstekingsremmer die zwelling tegenging en we hebben hem in een zo veilig mogelijke omgeving met een zachte bodem gehouden. Hij at gelukkig wel goed, al hing zijn onderlip raar scheef. Na een paar dagen ging het wat beter met lopen, dus kon hij weer bij de groep.” Muller benadrukt dat bij De Paardenkamp kwaliteit van leven altijd voorop staat. “Dat is bij ons de centrale vraag. We geven ze allemaal een kans, maar ze moeten zichzelf wel kunnen redden. Dit paard zag er verder niet ongelukkig uit en was volgens de dierenarts niet aan het lijden. We bekijken zulk soort zaken per paard. Deze knapte na een paar dagen weer genoeg op en heeft nog een aantal fijne jaren gehad.”
Diagnose
Uit wetenschappelijke literatuur valt af te leiden dat hersenbloedingen bij paarden mogelijk heel soms voorkomen. Mocht er al een verdenking bestaan, dan is de vraag of een diagnose via een CT scan nut heeft. Daarvoor moet een paard namelijk naar een kliniek worden vervoerd dat is bij al die wankelheid die er al is misschien niet zo’n goed idee. Bovendien is er, mocht het inderdaad zo zijn, weinig aan te doen anders dan vooral rust geven. Muller raadt aan om, als je merkwaardig gedrag of uitvalsverschijnselen ziet, met je dierenarts te overleggen. “Als je paard in een groep loopt, let dan ook op het gedrag van de anderen. De natuur is hard, meestal wordt eentje waar wat mee is uit de groep gestoten.”
(Tekst: Tessa van Daalen, foto: Linda Planken)
